Geweldige week met Marvin
Door: Webmaster
13 September 2005 | Finland, Kokkola
Eindelijk was het dan zo ver. Marvin zou me komen opzoeken. Ik had er de hele tijd nog geen erg in gehad, zelf niet toen ik in de trein naar Helsinki zat om hem op te halen.
Omdat hij pas om 01.30 zou landen, kon ik eerst bij Linda op visite en we zouden daar ook blijven slapen de eerste nacht.
Nadat het 23.00 was geweest, begon ik toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Zou hij nog wel komen en zou hij me wel herkennen (ben namelijk ongeveer 10 kilo aangekomen hier :-( echt waar).
Om 00.15 hield ik het echt niet meer uit en heb ik de taxi gepakt naar het vliegveld. Ik moest daar nog 45 minuten wachten, maar kon me nu tenminste rustig en alleen opeten van binnen.
Eindelijk was het dan zover op de borden stond aangegeven dat ze veilig geland waren, dus hij kon elk ogenblik door de deur heen komen. Ik was echt zenuwachtig, maar toen ik hem weer zag, was het klaar. Ik was volgens mij nog verliefder dan dat ik ooit ben geweest en ik wist direct weer hoe het hoorde te zijn, gewoon met z'n 2en!!!
De eerste dag zijn we in Helsinki geweest. Het is echt een hele mooie stad. Het was ook erg leuk dat Linda en Markus ons dingen konden laten zien van de stad.
'S avonds hebben we de trein gepakt naar Kokkola. Het is niet zo'n hele grote plaats, dus we waren snel klaar met dingen hier bekijken. Gelukkig konden we wel naar het ziekenhuis en kon iedereen even vertellen aan Marvin hoe geweldig ik het hier deed en hoe blij ze met me waren (ze wilde me eigenlijk niet meer laten gaan, maar toen Mar ze wat geld had geboden om me toch te laten gaan gingen ze toch om :-))
Vrijdag en zaterdag zijn we naar Rovaniemi geweest. Het is een trip van 6 uur met de trein, maar het is het wel waard. We zijn bij de kerstman geweest, hebben een foto met hem gemaakt, hebben rendieren en huskies gezien en natuurlijk de natuur en de stad. Een geslaagd uitje. Het mooiste was toen we zaterdagavond weer in Kokkola aankwamen, zagen we het noorderlicht. Ik zal de foto's snel op de site zetten zodat jullie kunnen begrijpen wat er zo mooi aan is.
ZOndag en maandag hebben we in Kokkola doorgebracht. Naar de zee en het bos geweest en lekker samen geweest.
Natuurlijk vloog de week voorbij en moest ik dan ook vanmiddag om 12.00 uur Mar weer naar het station brengen om weer een keer gedag te zeggen. Het was weer moeilijk en ik weet ook zeker dat ik er nooit aan zal wennen.
Ik heb het hier geweldig en wil ook helemaal niet naar huis, maar wil Mar en mijn familie niet meer missen. Je hebt er geen erg in, totdat je ze weer ziet en totdat je weer merkt hoe fijn het is om ze om je heen te hebben. Het maakt het een stuk makkelijker doordat ik weet dat er thuis niets verandert en dat Mar en ik altijd bij elkaar blijven. We worden er alleen sterker door. Ik weet dat deze ervaring me heel erg verandert, maar ik weet ook dat dat alleen maar positiever is.
Ik ben nu weer aan het werk in het ziekenhuis. Geen bevallingen vandaag, maar wel veel te doen postnataal.
Mijn volgende update zal minder verliefd klinken en misschien wat meer over de ervaringen, maar laten we eerlijk wezen dit is natuurlijk ook wel weer een ervaring geweest die ik echt met jullie moest delen toch??? ;-)
Kus
P.s Sara, Kim, beginnen jullie nou deze week weer met school in Belgie? Heel veel succes en Sara laat je me even weten hoe je nieuwe huisgenootje is???
Omdat hij pas om 01.30 zou landen, kon ik eerst bij Linda op visite en we zouden daar ook blijven slapen de eerste nacht.
Nadat het 23.00 was geweest, begon ik toch wel een beetje zenuwachtig te worden. Zou hij nog wel komen en zou hij me wel herkennen (ben namelijk ongeveer 10 kilo aangekomen hier :-( echt waar).
Om 00.15 hield ik het echt niet meer uit en heb ik de taxi gepakt naar het vliegveld. Ik moest daar nog 45 minuten wachten, maar kon me nu tenminste rustig en alleen opeten van binnen.
Eindelijk was het dan zover op de borden stond aangegeven dat ze veilig geland waren, dus hij kon elk ogenblik door de deur heen komen. Ik was echt zenuwachtig, maar toen ik hem weer zag, was het klaar. Ik was volgens mij nog verliefder dan dat ik ooit ben geweest en ik wist direct weer hoe het hoorde te zijn, gewoon met z'n 2en!!!
De eerste dag zijn we in Helsinki geweest. Het is echt een hele mooie stad. Het was ook erg leuk dat Linda en Markus ons dingen konden laten zien van de stad.
'S avonds hebben we de trein gepakt naar Kokkola. Het is niet zo'n hele grote plaats, dus we waren snel klaar met dingen hier bekijken. Gelukkig konden we wel naar het ziekenhuis en kon iedereen even vertellen aan Marvin hoe geweldig ik het hier deed en hoe blij ze met me waren (ze wilde me eigenlijk niet meer laten gaan, maar toen Mar ze wat geld had geboden om me toch te laten gaan gingen ze toch om :-))
Vrijdag en zaterdag zijn we naar Rovaniemi geweest. Het is een trip van 6 uur met de trein, maar het is het wel waard. We zijn bij de kerstman geweest, hebben een foto met hem gemaakt, hebben rendieren en huskies gezien en natuurlijk de natuur en de stad. Een geslaagd uitje. Het mooiste was toen we zaterdagavond weer in Kokkola aankwamen, zagen we het noorderlicht. Ik zal de foto's snel op de site zetten zodat jullie kunnen begrijpen wat er zo mooi aan is.
ZOndag en maandag hebben we in Kokkola doorgebracht. Naar de zee en het bos geweest en lekker samen geweest.
Natuurlijk vloog de week voorbij en moest ik dan ook vanmiddag om 12.00 uur Mar weer naar het station brengen om weer een keer gedag te zeggen. Het was weer moeilijk en ik weet ook zeker dat ik er nooit aan zal wennen.
Ik heb het hier geweldig en wil ook helemaal niet naar huis, maar wil Mar en mijn familie niet meer missen. Je hebt er geen erg in, totdat je ze weer ziet en totdat je weer merkt hoe fijn het is om ze om je heen te hebben. Het maakt het een stuk makkelijker doordat ik weet dat er thuis niets verandert en dat Mar en ik altijd bij elkaar blijven. We worden er alleen sterker door. Ik weet dat deze ervaring me heel erg verandert, maar ik weet ook dat dat alleen maar positiever is.
Ik ben nu weer aan het werk in het ziekenhuis. Geen bevallingen vandaag, maar wel veel te doen postnataal.
Mijn volgende update zal minder verliefd klinken en misschien wat meer over de ervaringen, maar laten we eerlijk wezen dit is natuurlijk ook wel weer een ervaring geweest die ik echt met jullie moest delen toch??? ;-)
Kus
P.s Sara, Kim, beginnen jullie nou deze week weer met school in Belgie? Heel veel succes en Sara laat je me even weten hoe je nieuwe huisgenootje is???
-
13 September 2005 - 16:33
Kim:
Hoi meis, nou super om te horen dat je er nog niet weg wilt en dat het zo leuk was met Marvin. Ik hoop dat je daar weer een tijdje op door kunt. Wij beginnen inderdaad a.s. maandag weer met school. Willemijn heeft haar herren gehaald dus zit nu officieel ook in het 3e jaar, pff! Nou toi toi toi, x Kim -
13 September 2005 - 18:28
Yvonne:
He meis,
Zwijmel jij maar lekker verder hahaha! Wat heerlijk dat het zo super was met z'n tweeen. Weet nu in ieder geval zeker dat je weer terug naar nederland komt ;)
Dikke kus Yvon -
14 September 2005 - 10:51
Willemijn:
Hey!! ik heb elke keer je berichtjes trouw gelezen, maar nog nooit een berichtje achtergelaten, daar zal ik eens gauw verandering in brengen. Ik ben nu ook begonnen met m'n stage.. moet vast minder wennen als jij in het begin, maar de eerste dagen blijven altijd een beetje spannend. Veel succes nog!!
liefs Willemijn -
14 September 2005 - 14:44
Tiny En Johan:
Lieve Marieke,
Je zult wel gedacht hebben van die lui hoor je ook niets, helaas hebben we tijden zonder internet gezeten en iedere keer zou ik je een brief schrijven en dan ....helaas. Wel bedankt voor je kaartje we hebben we trouw alle berichten over je gevolgd dus we zijn wel helemaal op de hoogte van je doen en laten, enig vonden we het om te horen dat je de plaatselijke krant hebt gehaald nu nog landelijk, ja toch, intussen is Marvin ook al geweest en zo te horen hadden jullie een steen goeie tijd, houden zo. Inmiddels ben je alweer een maand in Finland, nog heel even en geloof me het gaat heel hard, sta je weer op de stoep. Is het een uitdaging om nog een keer te kiezen voor een stage buitenland want zo te horen geniet je er wel erg van of vind je het zo wel goed. Het is verbazingwekkend dat je nu al met het Fins uit de voeten kan want het klinkt als een spraakgebrek in plaats van een taal, wij hebben namelijk een Finse schoonzus en met alle respect maar die spreekt nog steeds geen fatsoenlijk woord Nederlands. Omgekeerd is het dus ook niet zo gemakkelijk maar lang leve het Engels. Wat zag ik tot mijn verbazing staan ben je 10 kilo aangekomen? Wat eet je in hemelsnaam? Mijn schoonzus is een echte gezondheidsfreak en om je eerlijk de waarheid te zeggen ik dacht alle Finnen maar hierin zal ik me wel vergissen. Gelukkig had je een figuurtje om jaloers op te zijn maar je kunt het vast wel hebben. Hoe is het eigenlijk met je berenmuts en je berenschoenen? Op dit moment heb je ze in Nederland nog niet echt nodig want tot onze stomme verbazing hebben we toch een mooie septembermaand niet te geloven. Vandaag is het iets minder maar dat mag de pret niet drukken. Wat we ook verschrikkelijk leuk vonden was het feit dat je eerste baby er gelijk twee waren, je doet niet minder. Waarom was je zo verbaasd dat hier het perineum niet ondersteunt wordt? Dat begreep ik niet zo goed wordt dat niet altijd ondersteunt, het lijkt me zo logisch. Verklaar me dat maar eens als je weer hier bent. Vanaf nu zullen we ons leven beteren en je regelmatig een berichtje sturen want je bent op de een of andere manier op ons pad gekomen en dan denk ik moeten we je ook in ere houden. Het ga je goed Marieke en natuurlijk tot de volgende keer. Groeten en liefs van je twee fans Tiny en Johan. -
18 September 2005 - 19:53
Ludy:
Hoi Mariek, wat romantisch zo'n week en dan nog samen naar het noorderlicht kijken, dat is trouwens een mooie voor de scheurkalander van LIEFDE IS.....!
Veel liefs, Fred, Ludy, Sonja en Frankie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
